De volgende oefening voor typen met aanraken betreft de rij boven de basisrij van toetsen. Dit is een karakteristieke rij omdat deze drie basis toetsenbordindelingen onderscheidt: QWERTY, QWERTZ en AZERTY. De naam komt van de eerste zes sleutels van deze rij. Maar genoeg theorie, laten we naar de les gaan.
In dit deel van de cursus gebruik je weer je wijsvingers, wat niet zo moeilijk mag zijn. Je beweegt je vingers omhoog ten opzichte van de basispositie. De vingers bewegen dus omhoog van de toetsen met de hobbels naar de bovenste toetsen. Kenmerkend voor toetsenborden is dat de toetsen niet precies onder elkaar zijn gestapeld. Ze vormen een waterval - ze lopen schuin. Moet dit een probleem zijn? Niet noodzakelijk. De typemachines hadden al sleutels onder een hoek. Onze handen mogen niet evenwijdig aan elkaar zijn. Ze zijn ook onder een hoek geplaatst - op een manier dat typen natuurlijker is, om de spieren van de hand niet te belasten.
Als je naar je toetsenbord kijkt, vooral als je de keyboard-typelessen doet, denk dan dat dit toetsenbord het resultaat is van een evolutie die al decennia plaatsvindt. Aan de andere kant verschilt een computertoetsenbord niet zo veel van een klassieke typemachine. Betekent dit dat we een archaïsche oplossing gebruiken? Misschien moeten we aan de computer dicteren wat we willen dat het op de laptopmonitor of op een ander apparaat dat u gebruikt om te typen verschijnt ... Dit is het materiaal voor discussie, maar denk misschien voor het moment dat er nog laptops worden geproduceerd. Toetsenborden die nieuwer en beter zijn, worden ook nog steeds vervaardigd.
Typen op het toetsenbord behoort niet tot het verleden. Het is onze huidige realiteit. Je zou kunnen denken dat de computertoetsenborden zijn vervangen door die op smartphoneschermen, maar als professional werk je niet zo effectief met een smartphone. Sommige schrijvers dicteren de inhoud liever, maar ik denk niet dat dit een aanzienlijk percentage van de schrijvers is. Het grootste probleem bij het dicteren van inhoud is niet eens dat algoritmen voor spraakherkenning niet perfect zijn. Ik denk dat het grootste probleem is dat je door op het toetsenbord te typen de inhoud kunt zien. Je ziet wat je hebt getypt. Je maakt een nieuwe zin aan in de context van de vorige. Het is gemakkelijk om de inhoud te corrigeren door op het toetsenbord te typen. Zelfs als u dicteert wat de machine moet typen en het resultaat op het scherm ziet, zal de correctie niet zo nauwkeurig zijn.
Gelukkig heb je besloten om aanraaktypen te leren. U zult geen spijt krijgen van deze investering.