Naucz się tureckiego słownictwa, wpisując słowa i frazy z fiszek. Podsumowanie fiszek pozwala sprawdzić postępy i wybrać fiszki do nauki.
Ludzie
Wygląd
Dom
Zakupy
Jedzenie
Jedzenie na mieście
Edukacja i nauka
Praca
Środowisko
Ustawienia fiszek
Fiszki mają swoje specyficzne ustawienia. Możesz wprowadzić następujące zmiany, aby dostosować swoje doświadczenie nauki słownictwa:Wybór liczby fiszek na ćwiczenie
Możesz wybrać liczbę fiszek, które chcesz ćwiczyć podczas sesji pisania. Domyślna liczba to dziesięć. Wybranie mniejszej ilości słownictwa może być dobrym pomysłem, jeśli jesteś początkującym.
Zmiana nieobsługiwanych znaków klawiatury
Jeśli układ klawiatury nie obsługuje niektórych znaków specjalnych lub znaków diakrytycznych języka, który ćwiczysz za pomocą fiszek, system może zignorować niektóre z tych znaków. Znaki specjalne będą akceptowane jako ich najbliższe odpowiedniki w alfabecie łacińskim, jeśli to możliwe. Na przykład, jeśli słowo do wpisania to único i wpiszesz unico, ponieważ układ nie obsługuje akcentów, nie zostanie to uznane za błąd.
Symbole fonetyczne w tureckiej wymowie
Międzynarodowy Alfabet Fonetyczny (IPA) zapewnia zestaw symboli do reprezentowania dźwięków mowy. Poniżej znajdują się symbole IPA dla tureckiej wymowy, wraz z przykładami i opisami, w tym wymową tych dźwięków w języku polskim.
Samogłoski tureckie
- /a/ - jak w kapı, wymawiane /kaˈpɯ/ (jak "a" w mama /ˈmama/)
- /e/ - jak w elma, wymawiane /ˈelma/ (jak "e" w mewa /ˈmɛwa/)
- /i/ - jak w iyi, wymawiane /ˈiji/ (jak "i" w miód /mjut/)
- /ɯ/ - jak w kız, wymawiane /kɯz/ (brak odpowiednika w polskim, podobne do "y" w angielskim "cousin" /ˈkʌzɪn/, ale bez zaokrąglania warg)
- /o/ - jak w okul, wymawiane /oˈkul/ (jak "o" w kot /kɔt/)
- /u/ - jak w umut, wymawiane /uˈmut/ (jak "u" w but /but/)
- /œ/ - jak w ördek, wymawiane /ˈœrdɛk/ (jak "eu" we francuskim peur /pœʁ/)
- /y/ - jak w yüz, wymawiane /jyz/ (jak "ü" w niemieckim über /ˈyːbɐ/)
Spółgłoski tureckie
- /p/ - jak w para, wymawiane /paˈra/ (jak "p" w pies /pjɛs/)
- /b/ - jak w balık, wymawiane /baˈlɯk/ (jak "b" w bar /bar/)
- /t/ - jak w tabak, wymawiane /taˈbak/ (jak "t" w tata /ˈtata/)
- /d/ - jak w deniz, wymawiane /deˈniz/ (jak "d" w dom /dɔm/)
- /k/ - jak w kalem, wymawiane /kaˈlɛm/ (jak "k" w kot /kɔt/)
- /ɡ/ - jak w güzel, wymawiane /ɡyˈzæl/ (jak "g" w góra /ˈɡura/)
- /f/ - jak w fırın, wymawiane /fɯˈrɯn/ (jak "f" w foka /ˈfɔka/)
- /v/ - jak w vakit, wymawiane /vaˈkit/ (jak "w" w waga /ˈvaɡa/)
- /s/ - jak w sel, wymawiane /sɛl/ (jak "s" w sam /sam/)
- /z/ - jak w zeytin, wymawiane /zejˈtin/ (jak "z" w zamek /ˈzamɛk/)
- /ʃ/ - jak w şeker, wymawiane /ʃeˈkɛr/ (jak "sz" w szkoła /ʃkɔwa/)
- /ʒ/ - jak w jeoloji, wymawiane /ʒeoloʒi/ (jak "ż" w żaba /ˈʒaba/)
- /t͡ʃ/ - jak w çay, wymawiane /t͡ʃaj/ (jak "cz" w czas /t͡ʃas/)
- /d͡ʒ/ - jak w cami, wymawiane /d͡ʒaˈmi/ (jak "dż" w dżem /d͡ʒɛm/)
- /ɲ/ - jak w yan, wymawiane /jan/ (jak "ń" w koń /kɔɲ/)
- /l/ - jak w lamba, wymawiane /lamˈba/ (jak "l" w las /las/)
- /r/ - jak w radyo, wymawiane /radjo/ (jak "r" w radio /ˈradjɔ/)
- /m/ - jak w masa, wymawiane /maˈsa/ (jak "m" w mama /ˈmama/)
- /n/ - jak w ne, wymawiane /ne/ (jak "n" w nos /nɔs/)
- /j/ - jak w yol, wymawiane /jol/ (jak "j" w jajo /ˈjajɔ/)
- /ɾ/ - jak w ara, wymawiane /aɾa/ (jak "r" w amerykańskim angielskim butter /ˈbʌɾər/)
Unikalne cechy tureckiej wymowy
Chociaż turecka wymowa ma pewne podobieństwa do innych języków, ma również unikalne cechy, które są ważne dla uczących się.
- Harmonia samogłoskowa: W języku tureckim występuje harmonia samogłoskowa, gdzie samogłoski w słowie harmonizują się, aby być albo przednimi, albo tylnymi samogłoskami. Na przykład, evler (domy) vs. kapılar (drzwi).
- Miękkie "ğ": Litera ğ (yumuşak ge) nie ma bezpośredniego odpowiednika w języku polskim i zazwyczaj wydłuża poprzednią samogłoskę, jak w ağaç /aˈaʧ/ (drzewo).
- Samogłoski przednie i tylne: Język turecki rozróż nia samogłoski przednie (e, i, ö, ü) i tylne (a, ı, o, u), co jest kluczowe dla prawidłowej wymowy i harmonii samogłoskowej.
- Akcent: Akcent w tureckich słowach zazwyczaj pada na ostatnią sylabę, chociaż są wyjątki, zwłaszcza w zapożyczeniach i niektórych rodzimych tureckich słowach.
- Struktura sylaby: Turecki przeważnie stosuje strukturę sylaby CV (spółgłoska-samogłoska), co sprawia, że jest stosunkowo prosty pod względem wymowy w porównaniu do języków o bardziej złożonych strukturach sylabowych.